Na program CoRT składa się sześć części, każda z nich zawiera dziesięć lekcji.

Pierwsza część jest poświęcona „Poszerzeniu postrzegania”. Mamy tu kilka prostych narzędzi ukierunkowywania uwagi. Na przykład PMI, narzędzie używane do celowego skanowania pod kątem plusów minusów i interesujących kwestii, co pozwala danej osobie na prawidłową ocenę sugestii zamiast podążania za pierwszym emocjonalnym wrażeniem i wykorzystywania myślenia jedynie do obrony tego punktu widzenia. Mamy również C&S (konsekwencja i sekwencja), która ma na celu zwrócenie uwagi na konsekwencje działań. Istnieje również OPV służące do tego, by zwracać uwagę na innych zaangażowanych w sprawę ludzi i ich punkt widzenia. Narzędzie te wypróbowuje się w rozmaitych sytuacjach po to, by wypracować taką umiejętność posługiwania się nimi, którą będzie można przełożyć na sytuacje w prawdziwym życiu – co rzeczywiście się dzieje.

David Perkind, profesor pedagogiki edukacyjnej na Harvard University, w swojej książce Outsmarting the IQ” (NY, Free Press, 1995) napisał o CoRT:

„W swym podejściu do praktycznego nauczania myślenia Edward de Bono wielokrotnie podkreśla wagę odpornego materiału edukacyjnego, któy można bez problemu dostarczyć na miejsce przeznaczenia. Jest to z pewnością jedna z cech programu CoRT.

CoRT całkiem wyraźnie odnosi się do typowych cech myślenia, przedstawionych w poprzednim rozdziale: myślenia pospiesznego, wąskiego, rozmytego i rozlazłego.

Cztery pułapki inteligencji są olbrzymie: stwarzają przestrzeń dla wszelkiego rodzaju niefortunnych wypadków oraz rozbieżnych rodzajów myślenia. Niemniej jednak CoRT obejmuje je wszystkie.

Przy pomocy CoRT można uczyć inteligencji.”

Z punktu widzenia historii edukacja zawsze była powiązana z podawaniem i przyswajaniem wiedzy. Celem edukacji jest dostarczanie wiedzy jej użytkownikom. Łatwo tego nauczyć, ponieważ wiedzę można zapisać w książkach. Łatwo też ją przetestować.

Kiedy uczeń opuszcza szkołę, musi w przyszłości zacząć działać: podejmować decyzje, dokonywać wyborów, rozważać alternatywy, planować, podejmować inicjatywy. Nawet jeśli moglibyśmy mieć kompletną wiedzę na temat przeszłości, to wykorzystanie jej dla przyszłego działania wymaga „myślenia”. Do bazy wiedzy musimy dodać umiejętności myślenia i działania oraz badanie konsekwencji działania, wzięcie pod uwagę istotnych czynników, ocenę priorytetów, poświęcenie uwagi interesom innych osób, zdefiniowanie celów itd. Te wszystkie aspekty są tematami zajęć myślenia w ramach programu CoRT.

Wiedza i krytyczne myślenie nie wystarczają. Wielu ludziom związanym z edukacją zrozumienie tego zajmuje bardzo dużo czasu, a edukacja często staje się światem samym w sobie – wybierającym, ustalającym i zaspokajającym własne priorytety, a przy tym nietroszczącym się zbytnio o świat zewnętrzny.

Zawsze wydawało nam się, że inteligencja wystarczy. Jeśli masz wysoki poziom inteligencji, wszystko samo się wydarzy w Twojej głowie. To dość niefortunny błąd, który ma dwa katastrofalne skutki dla edukacji. Pierwszym z nich jest to, że w przypadku uczniów inteligentnych nie widzimy potrzeby rozwijania ich umiejętności myślenia. Drugim, że zakładamy, iż w przypadku uczniów mniej inteligentnych nic się nie da zrobić. Dlatego do niedawna w ogóle nie zwracaliśmy sobie głowy uczeniem myślenia.

Dr Edward de Bono definiuje myślenie jako „umiejętność, w której inteligencja działa na bazie doświadczenia”. Dlatego koniecznym jest rozwinięcie umiejętności myślenia, co pozwoli naw w pełni wykorzystać potencjał oferowany przez doświadczenie.

Program CoRT dostarcza praktycznych doświadczeń, że utalentowani (o najwyższym poziomie IQ) studenci muszą rozwinąć umiejętność myślenia tak samo jak wszyscy inni, a w niektórych przypadkach muszą się starać nawet bardziej, by pokonać arogancję wynikającą z ich inteligencji.